Er is maar één manier om de doelstellingen van het Parijs-akkoord te halen: het actief inperken van de ‘materiële doorvoer’ van de wereldeconomie, oftewel door degrowth, of ‘ontgroeien’. (Zie ook Grootschalige ontkoling.) Hierover gaat het artikel ‘Ontgroeien: een theorie van radicale overvloed’ van Jason Hickel
in de rubriek Economie. Beleidsvoorstellen richten zich bij degrowth enerzijds op het herverdelen van de bestaande inkomens, het inkorten van de werkweek, en de garantie van een baan en een loon waarvan je fatsoenlijk rond kunt komen, en anderzijds op het beschikbaar stellen van meer publieke voorzieningen. Op het eerste gezicht oogt een ontgroeiende economie als een economie van schaarste, maar in feite is precies het omgekeerde het geval. Met een eerlijker verdeling van de bestaande hulpbronnen en een uitbreiding van de publieke voorzieningen brengt ontgroeien geen schaarste met zich mee maar overvloed.
Ontgroeien is iets heel anders dan krimpen met een recessie als gevolg. Het is geen inkrimping van de bestaande economie (een economie die groei nodig heeft om stabiel te blijven). Het vereist een verschuiving naar een ander soort economie (een economie die om te beginnen al geen groei nodig heeft). Dit kan worden bereikt met een hele reeks samenhangende beleidshervormingen. Zie aflevering 5.
In het denken over economisch ontgroeien staat een progressieve (her)verdeling van bestaande inkomsten voorop. Dit brengt een omkering van de gebruikelijke politieke logica van het groeidenken met zich mee: gelijkheid als een substituut voor groei. Om hoog op sociale indicatoren te scoren is voorbij een bepaald punt geen hoger bbp per hoofd van de bevolking nodig. Zie bbp, negatieve effecten en aflevering 6. Hickel geeft in aflevering 8 een voorbeeld van hoe simpel een uitbreiding van publieke voorzieningen kan functioneren in een ontgroei-scenario.
Als de materiële doorvoer de kern van het huidige beleid blijft, móet om de zaak op gang te houden – vanwege de groeidwang – gemeenschappelijk immaterieel bezit dat nu overvloedig en gratis aanwezig wel worden afgegrendeld en toegeëigend, zodat wij het terug moeten kopen voor geld. We hebben het dan over het inpikken van kennis, liedjes, groene ruimtes, ouderschap, fysieke aanraking, liefde en misschien zelfs de lucht zelf. Dat is precies het tegenovergestelde van ontgroeien. Zie aflevering 18. Zie verder bij schaarste. Dit verhaal gaat verder bij de Lauderdale Paradox.
