In aflevering 3 tot en met 5 van het artikel ‘Het verlies van de natuur’ in de rubriek Ecologie wordt de geschiedenis van de invloed van de mens op de langdurig geheel natuurlijk gebleven eilandketen van Hawaii beschreven. Bij de eerste kolonisatie doorbraken meegebrachte exoten het natuurlijk evenwicht. Plantages ruïneerden de laaggelegen bossen. Maar ineens stopte de zeevaart met Polynesië en gingen de geïsoleerde bewoners zich beter gedragen. Er kwam een ecologisch doordacht systeem, met bijbehorende levensfilosofie. Vandaag de dag is daarvan nog een glimp te zien in de Limahuli Vallei.

In 1778 kwam met de komst van kapitein James Cook aan de afzondering van Hawaii een einde. De ‘beschaving’ die daarop volgde, met privébezit van grond en een desastreuze suikerteelt, was een ramp.

De ongeloofrijke rijkdom aan 1500 slakkensoorten, als juwelen in het bos, is niet meer. De invasieve roze wolfslak, ook wel de kannibaalslak genoemd, moordt de inheemse slakken grondig uit, ook al kwam hij pas in 1955 in Hawaii. En dat is maar één geval.

Het eiland Maui is nu in de greep van de internationale agribusiness, die er een ideale proeftuin vindt voor het uitproberen van genetisch gemanipuleerde maïs, inclusief het gebruik van tachtig soorten bestrijdingsmiddelen.

Hawaii is nu extra gevoelig voor de klimaatverandering. De schade door orkanen is aanzienlijk toegenomen. In het verzet van de bevolking vinden nu milieu-activisten en inheemse Hawaianen elkaar in hun strijd.