Een kapitalistische economie die in het teken staat van stationaire nulgroei, is uitgesloten. De reden daarvoor is simpelweg dat kapitaal draait om het streven naar winst. En om die winst te kunnen realiseren, moet er aan het eind van de dag meer waarde zijn dan toen die begon. Wat betekent dat de totale output van sociale arbeid altijd moet toenemen. Zonder die toename is er geen kapitaal.

Een kapitalistische nulgroei-economie is een logische contradictie die zichzelf uitsluit. Die kan eenvoudigweg niet bestaan. Voor het kapitaal is nulgroei dus de definitie van een crisistoestand. En houdt die nulgroei langere tijd aan, zoals bijvoorbeeld in grote delen van de wereld in de jaren dertig van de vorige eeuw, dan betekent dat de doodsklap voor het kapitalisme.

Zie ook economische groei, ontkoppeling tussen energiegebruik en economische groei en kapitalisme. Zie vooral ook het werk van Jason Hickel en ontgroeien.

En lees de Paradigmaboeken Einde aan de groei en Ontgroei.