De financiële sector als alternatief voor de maaksector wordt behandeld door Wallerstein in het artikel ‘Wereld-systeem in crisis’ (aflevering 8 en 32), en door David Harvey in het artikel ‘De sociale waarde van arbeid en haar representatie door geld’ in de rubriek Economie en in zijn artikel ‘Oneindige exponentiële groei’ (aflevering 12, 18, 21 en 25) in de rubriek Ontwrichting. Wallerstein wijst er op dat het voor kapitalisten een al zeer lang bestaande praktijk is om in alle Kondratieff B-fases in de financiële sector te stappen. Het basismechanisme is geld uitlenen dat met rente moet worden terugbetaald. De klanten die voor degenen die uitlenen het meeste opleveren, zijn de klanten die teveel lenen en daarom slechts de rente maar niet het kapitaal kunnen terugbetalen. Dit levert voor degene die uitleent almaar doorgaande en steeds toenemende inkomsten op, totdat degene met de schuld het niet meer aankan (en failliet gaat). Zo’n financieel schema van lenen-betalen schept geen nieuwe waarde, niet eens nieuw kapitaal. Feitelijk wordt bestaand kapitaal vanuit de productiesector overgeheveld. Om degenen die ten onder gaan te vervangen, moeten er wel steeds nieuwe kringen bijkomen van mensen die willen lenen. Anders droogt de stroom van uitlenen en verschuldigd zijn op. Deze financiële handelwijzen kunnen zeer winstgevend zijn voor degenen die aan de kant van de winnaars zitten. Zie ook fictief kapitaal, rijkste 1% en rentenierseconomie.

Zie ook financiële crisis en verder geldfuncties en fiatvaluta-paradigma.