Veel gebieden, ook al liggen ze nog zo afgelegen, zijn onderhevig aan de grillen van een of meer van de vijf grote economische krachten van de stad. Dat schept onvolmaakte en zelfs bizarre economieën, onder andere in de vorm van toeleveringsgebieden. Een toeleveringsgebied is voor de stad een bron van grondstoffen of hulpmiddelen. Landen zijn ‘gezegend’ met grondstoffen, zegt men wel, maar misschien vormen ze eerder een vloek. Ze kunnen fabelachtig veel geld in het laadje brengen, maar vroeger of later droogt de bron op, of is er geen behoefte meer aan. Dan blijkt het toeleveringsgebied meestal hulpeloos te zijn. Een voorbeeld van een welvarend toeleveringsgebied was vroeger Uruguay. Zie aflevering 5 en 6 van het vierde artikel van de serie ‘Waar komt de economische groei vandaan?’

Een depotstad fungeert als doorvoercentrum, zonder eigen economische vitaliteit. Het verhaal van Atlanta als depotstad vindt u in aflevering 2 van het derde artikel van deze serie. Een land zonder steden dat economische ontwikkeling wil, moet niet de fout maken om complete, vergevorderde bedrijven op te zetten, want dat mislukt zeker. Zie voor alle aspecten ook stad als economische eenheid bij Jane Jacobs.