Bij een vergelijking van de graanproductiviteit met de bevolkingsgroei blijkt dat er binnenkort geen veiligheidsmarge meer is (op basis van de opbrengst van de drie belangrijkste voedingsgewassen: tarwe, rijst en maïs). Zie bewijsstuk 21 van aflevering 21 van het artikel ‘De race van ons leven’ in de rubriek Ontwrichting. Niet alleen zwakt de groei van graanproductie af (aflevering 22) en is de groene revolutie uitgewerkt (bewijsstuk 23), het effect van erosie door stortregens en het enorme verlies aan humus zal desastreus zijn (en dit wordt nog niet goed onderkend). Zie bewijsstuk 25 en 26. Tellen we daar het effect van klimaatverandering nog bij, dan kan in 2040 de graanproductiviteit terug zijn op het niveau van 1980 (toen er zo’n 4 miljard mensen waren). Dit wordt weergegeven in bewijsstuk 27. Bewijsstuk 28 toont het gecombineerde effect van klimaatverandering en bodemerosie in de VS, met de historische en de geraamde graanopbrengsten voor de tarwe-, soja- en rijstproductie. En dan is de wedren tussen supergraan en superonkruid nog ongewis. En is het mogelijke gebrek aan fosfaat (of kalium) niet meegenomen (aflevering 29). En evenmin mogelijke klimaatvluchtelingen, oprakend water, dalende bodems, en wat niet al (aflevering 30). Zie ook hoosbuien, concurrentie, levensgemeenschap, fotosynthese, permacultuur, voedselketen en wereldvoedselvraagstuk.

In aflevering 19 en 20 van het artikel ‘Weten, doe, hopen – actie en grondhoudingen’ komt hongersnood in 2040 aan de orde als uitkomst van een scenario-onderzoek: ‘De resultaten tonen catastrofale verliezen in het mondiale systeem van voedselvoorziening en nooit vertoonde voedselrellen die maar van geen ophouden willen weten. De maatschappij stort wereldwijd in als de voedselproductie permanent tekortschiet.’

Van een heel andere orde is de politiek van de verhongering waarmee de afgrendeling en toe-eigening in de Middeleeuwen en later gepaard ging. Daarover lezen we bij Hickel in zijn artikel ‘Ontgroeien: een theorie van radicale overvloed’. ‘Elk loon, hoe laag ook, was beter dan de hongerdood,’ lezen we bij proletariaat. In het artikel ‘Natuur: kapitalisme/animisme – afkicken/aanwennen’ komen we er achter dat dit alles te maken heeft met de verandering in de zijnsleer die van de natuur een te exploiteren object heeft gemaakt en van de mens ook zoiets. Daar is uitbuiting en honger een direct gevolg van.