Analoog aan het onderscheid tussen stromen en fondsen is bij Harvey in aflevering 2 van het artikel ‘De verhouding van het kapitalisme tot de natuur’ in de rubriek Ontwrichting sprake van de ‘doorstroom van voedingsstoffen’ door de economie, die dan tevens als een waardestroom kan worden opgevat. Harvey noemt de geldstroom hier een ‘ecologische variabele’. De alternatieve manier van denken die Harvey in aflevering 3 poneert, valt, zegt hij zelf, in eerste instantie niet zo makkelijk te doorgronden. Kapitaal ís een werkend en evoluerend ecologisch systeem waarbinnen zowel natuur als (geld)kapitaal voortdurend geproduceerd en gereproduceerd worden. Zie ook systeem van de economie.

En, als wij hier commentaar op mogen geven, geeft Harvey hier nou juist niet een interpretatie die haaks staat op de ‘kapitaal-natuur’-opvatting uit Die Grundrisse van Marx en een die ook nog eens ahistorisch is? Heeft Harvey het mis als hij (in navolging van neomarxisten Neil Smith, Noel Castree en Steven Vogel) uitgaat van een substantiedualisme met een enkelvoudige (substantie)eigenschap (waarbij kapitaal en natuur dus dezelfde substantie hebben), waar tal van filosofen (Kate Soper, bijvoorbeeld) overtuigend hebben aangetoond dat het om meervoudige (substantie)eigenschappen gaat? Ja, natuur en (menselijke) samenleving of kapitaal zijn hecht vervlochten, maar het zijn altijd nog afzonderlijke entiteiten met een afzonderlijke substantie, die afzonderlijk bestudeerd kunnen worden. En dus is er geen dualistische noodzaak om te veronderstellen dat de natuur of natuurlijke hulpbronnen door het kapitaal of de mens ‘geconstrueerd’ worden (zoals Smith en Vogel letterlijk stellen). Wat ook lastig zou zijn, want kapitaal was nog niet aanwezig toen (bijvoorbeeld) olie, steenkool en gas door de natuur geconstrueerd werden, wat ook meteen de reden is waarom Harveys theorie ahistorisch is.

De rol die de vierde wet hierbij speelt is ook interessant. Hall en McWhirter stellen in hun artikel ‘Het principe van maximaal vermogen in de evolutie, ecologie en economie’ in de rubriek Ecologie dat de toepassing van dit principe op menselijke sociale systemen heeft geleid tot een grondige kritiek op het neoklassieke economisch denken en tot de opkomst van een nieuwe benadering die de biofysische economische theorie wordt genoemd. Deze nieuwe visie kan ons helpen bij het maken van keuzes bij de overgang naar hernieuwbare vormen van energie. Het leert ons ook dat we daarbij maar één kans hebben om de juiste keuze te maken. Zie daarover biofysische economische theorie.