‘Kroniek van een aangekondigde zelfmoord’ is een serie van vijf artikelen over het klimaat in de rubriek Ontwrichting, met ervoor een Inleiding en ertussen een Intermezzo ‘Klimaat tussen complot en covid’, alles geschreven door Jan van Arkel.

Je kunt klimaatontwrichting zien als pure natuurkunde. Dan maak je berekeningen met de betrokken energie. Dit gebeurt in het eerste artikel van de artikelserie ‘Kroniek van een aangekondigde zelfmoord’. Je kunt het ook zien als een vicieuze cirkel van opwarming en afsmelten, met drie uitwaaierende effecten op de zee en het land in de vorm van terugkoppelingen, niet-lineaire verandering en omslagpunten. Dit gebeurt in het tweede artikel van de serie. Je kunt alle processen ook zien als terugkoppelingen waarmee Gaia – de levende èn de dode natuur tezamen, als doelgericht geheel – de levensomstandigheden op Aarde in stand houdt. Dit gebeurt in het derde artikel van de serie. De conclusie is dat het vrijwel zeker zeer binnenkort totaal mis gaat. Het klimaat wordt dan ondraaglijk. Alleen drastisch en onmiddellijk ingrijpen helpt misschien nog, maar tot nu toe lukt dat niet.

Het onderzoek met scenario’s kent een principieel verschil met die van Grenzen aan de groei. Dit legt Dennis Meadows uit in modelbenadering Grenzen aan de groei tegenover IPCC. Zie ook Algemene Circulatie Modellen anno 1980.