Het artikel ‘Te laat – de hinder van kolossale barrières’ is het vierde artikel in de serie ‘Kroniek van een aangekondigde zelfmoord’ in de rubriek Ontwrichting. Het volgt op de beschrijving dat het weer steeds extremer zal worden (artikel 1), dat er kantelpunten gaan komen (artikel 2), en dat Gaia misschien naar de noodstand gaat springen – een toestand die ons zal verzengen (artikel 3). Als dat allemaal bekend is, zou je een uiterste inspanning verwachten om dit te voorkomen. Dat gebeurt niet, want er zijn vele beren op de weg. Deze worden behandeld in artikel 4 (zonder de pretentie om ook maar enigszins compleet te zijn).

Het wereldsysteem is als een olietanker die in een ruziesfeer beland is (aflevering 1). Het ontbreekt juist aan de twee ingrediënten die we nodig hebben: eensgezindheid en een vooruitziende blik (aflevering 2). Bij eensgezindheid hoort ook solidariteit, en daar hoort weer gelijkheid bij. Onze eigen psyche zit een vooruitziende blik in de weg. De barrières zijn geen los van elkaar staande zaken. Het zijn juist allemaal op elkaar inwerkende onderdelen van een complex systeem, dat zich eigenstandig ontwikkeld en waarvan we – om het klimaat te redden – de ontwikkeling min of meer moeten laten omdraaien.

De komst van het neoliberalisme, waar alles om geld draait, en de gevolgen ervan voor onze kijk op het klimaatprobleem wordt beschreven in aflevering 11 tot 13. Met het internet leverden we vervolgens een groot deel van onze persoonlijke zelfstandigheid in het algemeen, van onze agency in, en daarmee van onze invloed op het aanpakken van het klimaatprobleem. Daarover gaan de aflevering 14 tot 16. Intussen raakt het ‘gewone’ kapitalisme (aflevering 4) overvleugeld door het surveillancekapitalisme, waarin wij behalve consumenten ook de grondstof zijn geworden voor de productie. Hierover gaan aflevering 17 tot 21. Na ‘vals spelen in Moneyland’ (aflevering 22 en 23) gaan we vanaf aflevering 25 over op de zachte kant. Tot aflevering 28 is er aandacht voor het opkomende belang van de niet-onderhandelbare identiteit en vaste overtuigingen en voor psychologische barrières die hartstocht boven rede stellen. Daarna volgt van aflevering 29 tot 31 een interessante filosofische bijdrage over het onbekommerd leven in het kapitalisme (met als doel genieten zonder terughouding), waar de individuele identiteit het algemeen belang volledig is gaan overheersen (het verschil tussen behoeften en verlangens). De tovenaarsleerling breekt los en blijft tobben van aflevering 32 tot 35. De zaak is uit de hand gelopen. We zijn op zoek naar betekenis en weten niet aan welke hefboom we moeten trekken (aflevering 36 tot 37). De olietanker is nu bezig op de klippen te lopen (aflevering 38). Van de maatschappij zonder koolstof kunnen we ons nog geen voorstelling maken. Eerder zitten wij als passagiers benedendeks achteloos te kletsen. Uit de inhoud van dit artikel blijkt dat wij zowel de vereiste eensgezindheid als de vooruitziende blik deerlijk missen. Zie op Ecopedia ook barrières voor klimaatactie volgens Stoknes.