Aflevering 38 van het artikel ‘Te laat – de hinder van kolossale barrières’ in de rubriek Ontwrichting trekt de conclusie dat ons schip op de klippen loopt. Van de maatschappij zonder koolstof kunnen we ons nog geen voorstelling maken. Maar eerder zitten wij intussen als passagiers benedendeks achteloos gezellig te kletsen, dan dat we actief optreden. Ook zijn we als zeelieden die al varende op zee hun schip van binnenuit moeten herbouwen, plank voor plank. Ze moeten altijd iets op zijn plek houden en dat gebruiken als basis om verdere veranderingen door te voeren. Wanneer te veel tegelijkertijd wordt veranderd, zinkt het schip. Uit de inhoud van dit artikel blijkt dat wij zowel de vereiste eensgezindheid als de vooruitziende blik deerlijk missen en dat gaat ons opbreken.