De dynamiek van energie, krediet en groei is de minst begrepen maar belangrijkste drijvende kracht achter de huidige wereldwijde economische en ecologische situatie. Denk aan schuld als een toverstaf. Ze stelt ons in staat om meer uit te geven dan we verdienen – zij het met de verplichting dat we die schuld in de toekomst terugbetalen. Dit werkt alleen goed als onze economie groeit en er genoeg onaangeroerde grondstoffen zijn (zoals in de jaren vijftig nog het geval was) waarmee in de toekomst mogelijk de schulden kunnen worden afgelost.

Elk goed en elke dienst in de mondiale economie begint ergens met een klein vuurtje. We kunnen deze basale relatie niet op een absolute basis ontkoppelen en relatieve ontkoppeling zal gering blijven zolang de groei van het bbp ons voornaamste culturele doel is. Het superorganisme krimpt niet vrijwillig. Volgens deze logica zullen we de economische systemen moeten veranderen voordat we ze grotendeels koolstofvrij kunnen maken.

Ook al stijgt ons energieverbruik niet verder dan de huidige 17 terawatt en ook al wekken we die geheel koolstofneutraal op, dan nog hebben we voor elke 2 dollar aan bbp ongeveer 1 kilo aan mineralen en materialen nodig. Fysisch gezien is dit op termijn onhoudbaar, wat betekent dat onze respons in de eerste plaats gezocht moet worden in sociale veranderingen die gekoppeld zijn aan krimp, niet in technische innovaties die op de lange termijn in groei resulteren.

Lees hierover meer in aflevering 21 en volgende van het artikel van Nate Hagens ‘Economisch denken voor de toekomst – voorbij het superorganisme’ in de rubriek Economie. Onderaan bij superorganisme staan alle links binnen Ecopedia.