Volgens de behoeftenpiramide van Maslow moeten eerst de ‘tekortbehoeften’ bevredigd worden, voordat er ruimte is voor ‘groeibehoeften’. Gebeurt het eerste niet, dan is er weinig ruimte om aandacht te besteden aan zaken als de klimaatverandering. We staan er wat dat betreft steeds minder goed voor. Het is sappelen en onbehagen alom. Dan is het klimaat wel het laatste waaraan we denken. Zie aflevering 7 van het artikel ‘Weten, doen, hopen – actie en grondhoudingen’ in de rubriek Ontwrichting.

Volgens de Duitse socioloog en politicoloog Hartmut Rosa gaat het ons met de huidige ‘moderniteit’ zelfs niet lukken om onze tekortbehoeften te bevredigen, ook als geld en tijd geen belemmering vormen. ‘De moderniteit,’ zegt Rosa, ‘stoelt op het idee dat we onze omgeving volledig in onze macht kunnen krijgen, ook de natuur.’ Wij bepalen zelf hoe je moet leven en niemand anders. Tegelijk voelen we ons machteloos tegenover zaken als de klimaatverandering. We bewegen voortdurend tussen het verlangen naar almacht en een gevoel van totale machteloosheid. De moderniteit is uit balans. We missen ‘resonantie’ (dat je voelt dat je leeft wanneer je in een levendig contact staat met iets buiten jezelf). Lees erover in aflevering 8. Zie ook modernisering en haar polen.