De toxicoloog Henk Tennekes (1950-2020) stelde dat er bij bepaalde stoffen geen veilige dosis bestaat. Drempelwaarden draaien ons een rad voor de ogen. De enige veilige dosis is nul. Hij vertelt erover in aflevering 33 en 34 van het artikel ‘Ontwrichtend gif – de derde mondiale crisis’ in de rubriek Ontwrichting.

‘Een researchafdeling van een chemisch bedrijf is blij als een bepaalde stof insecten of onkruid of schimmels blijkt te doden. Vervolgens moet je veiligheidsonderzoek doen om toelating op de markt te verkrijgen. Stoffen op de markt brengen is het hoogste doel en wetenschap wordt een vehikel om dat te bereiken, waarbij het doel de middelen heiligt.’ Hij deed dat werk zelf.

Bepaalde stoffen hebben een tijdsafhankelijke toxicologie: een hoge dosis veroorzaakt snelle sterfte, een lage dosis langzame sterfte. Dat betekent dat de werking van sommige stoffen pas laat zichtbaar en dus ook laat ontdekt wordt. Denk aan asbest. Zo is het volgens Tennekes ook met neonicotinoïden: het veroorzaakt bijensterfte. Intussen blijken nog veel meer organismen dan bijen onder neonics te lijden: microben, aardwormen, hagedissen, vogels en vissoorten. Henk Tennekes besefte dat de neonicotinoïden een groot gevaar vormen voor ons hele ecosysteem. Maar toen hij aan de bel trok, raakte hij brodeloos.

Zie voor wat er in het artikel allemaal nog meer aan de orde komt gif, inhoud van Ontwrichtend gif.