“Waar het op neerkomt is dat er in de chipindustrie stilzwijgend een eind is gekomen aan de befaamde wet van Moore, die zegt dat het aantal transistoren op een chip elke anderhalf jaar verdubbelt, en daarmee de kloksnelheid van de elektronica ook. Decennia was dat zo, nu niet meer. (Het einde van de wet van Moore is niet omdat de mensen van ASML geen kleinere schakelingen meer zouden kunnen maken, dat kan nog best. Het probleem zit in de oververhitting door lekstromen, Meer dan de helft van de power in elke transistor wordt nu al omgezet in warmte. De industrie heeft het er niet zo over, maar de kloksnelheid van chips is de laatste jaren constant gebleven omdat de boel anders gewoon zou doorbranden.” Aldus Theo Rasing in de Volkskrant van 15 oktober 2016 (Sir Edmund, p. 50/51). Deze Nijmeegse professor in de fysica zegt dat hij zich gaat concentreren op het energiezuiniger maken van computers. Het is niet het klimaatprobleem maar de wetenschappelijke uitdaging die hem niet loslaat. Hij gaat daarbij leren van de werking van onze hersenen.

Ook hier geldt blijkbaar weer dat wat we zagen met de wet van Moore een stukje uit een S-curve is. Het is dat stuk waar de exponentiële groei de curve steil omhoog doet gaan, maar ergens is een plafond waar de lijn onverbiddelijk bijbuigt tot het neerkomt op een stationaire fase (een horizontale lijn).