Bij een vergelijking van de graanproductiviteit met de bevolkingsgroei blijkt dat er binnenkort geen veiligheidsmarge meer is (op basis van de opbrengst van de drie belangrijkste voedingsgewassen: tarwe, rijst en maïs). Zie bewijsstuk 21 van aflevering 21 van het artikel ‘De race van ons leven’ in de rubriek Ontwrichting. Niet alleen zwakt de groei van graanproductie af (aflevering 22) en is de groene revolutie uitgewerkt (bewijsstuk 23), het effect van erosie door stortregens en het enorme verlies aan humus zal desastreus zijn (en dit wordt nog niet goed onderkend). Zie bewijsstuk 25 en 26. Tellen we daar het effect van klimaatverandering nog bij, dan kan in 2040 de graanproductiviteit terug zijn op het niveau van 1980 (toen er zo’n 4 miljard mensen waren). Dit wordt weergegeven in bewijsstuk 27. Bewijsstuk 28 toont het gecombineerde effect van klimaatverandering en bodemerosie in de VS, met de historische en de geraamde graanopbrengsten voor de tarwe-, soja- en rijstproductie. En dan is de wedren tussen supergraan en superonkruid nog ongewis. En is het mogelijke gebrek aan fosfaat (of kalium) niet meegenomen (aflevering 29). En evenmin mogelijke klimaatvluchtelingen, oprakend water, dalende bodems, en wat niet al (aflevering 30). Zie ook hoosbuien, concurrentie, levensgemeenschap, fotosynthese, permacultuur en voedselketen.

In het eerste artikel ‘Planten en boeren, met hun drang’ schrijft Duncan Brown over de rol van de bodem met de ontbinding van dood weefsel tegenover de vorming van levend weefsel door planten. Hij introduceert daarbij de begrippen anabolische en catabolische reacties, waarbij de verhouding tussen de bruto fotosynthese en de bruto ademhaling het stadium van successie weerspiegelt (aflevering 25). In aflevering 28 en 29 gaat het dan nog over de rol van dierlijke uitwerpselen, waarbij wat het dier eet en uitscheidt (in de natuur) aan elkaar gelijk zijn. Het verteringskanaal van een dier werkt wel veel sneller dan welk ander natuurlijk proces ook en het werkt niet op stralingsenergie maar op chemische energie. De (moderne) veehouderij doorbreekt deze cyclus.

Humusvorming gebeurt in het kader van het bodemvoedselweb. Het lang over het hoofd geziene bodemvoedselweb is een zwaar onderschat onderdeel van het biologische leven. Het is het thema van aflevering 33-37 van het eerste artikel van ‘Planten en boeren, met hun drang’ in de rubriek Ecologie.

Aflevering 2 en volgende van het tweede artikel ‘Planten en boeren, met hun drang’ gaan specifiek over de bodemkwaliteit en het organische stofgehalte ervan. Organisch gebonden voedingselementen, zoals stikstof en fosfor, vormen de voorraadkast voor de planten. In anorganische vorm spoelen ze snel uit. Duncan Brown geeft hierover in zijn boek Feed or feedback mondiaal wat getallen en constateert dat de landbouw veel neemt en te weinig teruggeeft, behalve in de vorm van kunstmest – en dat vormt een aanslag op het bodemleven. Zie ook planten en boeren, het artikel in het kort.