‘De apocalyps is een röntgenmachine uit de toekomst. Hij stelt ons in staat om de architectuur van onze wereld bloot te leggen, zowel in de zin van plaats als van tijd.’  Zo luidt de tweede stelling van Srecko Horvat in het artikel ‘Na de apocalyps’ in de rubriek Ontwrichting (aflevering 3). De ecologische catastrofe onthult dat dit tijdperk een nieuwe set eschatologische regels introduceert die nog niet bestonden in de menselijke werkelijkheid. Als we bij alle inbreuken op het ‘normale’ dat ‘normale’ niet ter discussie stellen, kunnen we het ‘nieuwe normaal’ niet ontmaskeren als iets wat leidt tot uitsterven, noch het uitschakelen. Dit item wordt voorafgegaan door ‘na de apocalyps’ en gevolgd door apocalyps als semiotische machine.