Van aflevering 13-18 gaat in het tweede artikel ‘Planten en boeren, met hun drang’ in de rubriek Ecologie over de zoektocht van de Amerikaanse Mark Shepard naar een voedselvoorzieningsmodel zonder de levensondersteunende ecosystemen van de planeet Aarde te verwoesten. Hij zocht naar inspiratiebronnen en kwam achtereenvolgens uit bij het werk van Henry David Thoreau met zijn beroemde boek Walden (aflevering 13), bij de Amerikaan J. Russell Smith met zijn boek Tree crops: A permanent agriculture (aflevering 14), bij de Japanner Masanobu Fukuoka met zijn boek The one-straw revolution. (aflevering 15) en bij de Australiër Bill Mollison, de bedenker van permacultuur (aflevering 16).

Van Thoreau beviel het Shepard niet dat hij zichzelf in de natuur niet voedsel kon voorzien zonder de omgeving te verwoesten. Russell Smith kwam met het lumineuze idee om bomen als kastanje, moerbei, valse christusdoorn, walnoot en pecannoot te telen als erosie op de loer ligt. Maar hij was Shepard niet radicaal genoeg want hij ‘wilde toch dat zijn havermout van een platte akker kwam’. Masanobu Fukuoka omhelsde de kennelijke willekeur van de natuur. Zijn doel was de ‘niets-doen’-landbouw te ontwikkelen. Daar maakte hij eerst flinke fouten bij maar hij bleef zijn hele leven experimenteren. Zijn systeem was ontzettend arbeidsintensief en kon wel met rijst maar niet met haver en tarwe, of bonen en maïs. Shepard zocht dus door.

Samen met David Holmgren werkte Bill Mollison een landbouwsysteem uit dat stoelt op drie éthische principes: zorg voor de aarde; zorg voor de mens; en een eerlijke verdeling van hulpbronnen die in een kringloop blijven. Alleen zulke landbouw kan leiden tot een permanente cultuur, oftewel een duurzame beschaving. Aflevering 16 beschrijft in het kort deze drie principes. In aflevering 17 wordt deze praktijk verder uitgewerkt: natuurlijke patronen observeren zoals bij de distributie van energie en materiaal, en de bodem sparen onder andere met inheemse kennis. Shepard schrijft ‘Voor mij was permacultuur precies dat: een samensmelting van natuur, traditie en wetenschappelijke kennis om een menselijke maatschappij te maken die ecologisch en sociaal deugt.’

Behalve drie ethische principes kent permacultuur ook twaalf ontwerpprincipes. Deze komen aan bod in aflevering 18 (de eerste vier), aflevering 19 (principes 5-9) en aflevering 20 (de laatste drie).

Wat het voor Mark Shepard betekent wordt nog eens samengevat in aflevering 21 en wel nu hij zelf een praktiserend boer is. Hij getuigt er natuurlijk ook van in zijn boek Herstellende landbouw. Zie ook regeneratieve landbouw en planten en boeren, het artikel in het kort.