Sinds de oorlogsverklaring van Trump tegen niet alleen de klimaatwetenschap, maar onderzoek en wetenschap in het algemeen, slaat het klimaatonderzoek een heel wat luidere en realistischere toon aan en is de term ‘acceleratie’ ineens gemeengoed is geworden. Bewijsstuk 2 spreekt hier voor zich: Over de eerste vijftig jaar van de vorige eeuw is de temperatuurstijging 0,007 graden per jaar, in de tweede helft is dat verdubbeld naar 0,015 graden per jaar, en van 1998 en 2016 steeg de temperatuur gemiddeld met 0,025 graad per jaar (zie aflevering 9 en 10 van het artikel ‘De race van ons leven’ in de rubriek Ontwrichting). De term acceleratie komt vertaald als de ‘grote versnelling’ aan de orde in aflevering 3 van de Inleiding bij 4eco. Daar staan de grafieken van veel vormen van acceleratie. Temperatuurstijging komt aan de orde op diverse plaatsen van de serie ‘Kroniek van een aangekondigde zelfmoord’ in de rubriek Ontwrichting. Zie: bewijslijnen voor opwarming anno 2014, één graad opwarming, klokcurve van het weer, kantelpunten en klimaatstanden van Gaia. Zie verder opwarming. Zie ook onder verkwanselde tijd bij de klimaatverandering, definitie klimaatverandering en verder ontkenning, landbouw en klimaatverandering, klimaat/ecologisch, het wereldvoedselvraagstuk, ijssmelt en uitsterven.

Het bovenste deel van dit stuk dateert van enkele jaren geleden. Intussen is er niets veranderd aan de hoge uitstoot van kooldioxide, methaan, stikstofoxide enzovoort. En Trump is weer aan de macht. Nieuwe inzichten geven geen enkele reden voor optimisme, integendeel. Zelfs de ontkenning van wat Monbiot in zijn boek Hitte voor ondenkbaar hield, namelijk dat kooldioxide een broeikasgas is, wordt nu in de politiek verkondigd. Nieuwe aspecten komen we in recente artikelen tegen: bij het klimaateffect van de huid van de oceaan, bij de rol van de vierde wet van de thermodynamica bij klimaat en vierde wet, bij klimaatverandering en waterstof en bij klimaatverandering en vruchtbare bodem.