Groene planten vangen stralingsenergie op van de zon en zetten deze om in (opgeslagen) chemische energie. Dit gebeurt met het proces van de fotosynthese. Deze energie wordt gebruikt om een immense variëteit aan organismen, inclusief onszelf, in stand te houden. Lees erover in aflevering 12 van de eerste serie ‘Wat is ecologie?’ en in aflevering 59 van de derde serie. Je zou kunnen zeggen dat de kringlopen in de natuur beginnen bij de fotosynthese. Het ‘rendement’ in de natuur is laag.
De fotosynthese komt ook aan de orde in aflevering 9 van het artikel ‘De aarde leeft!’ in de rubriek Ecologie: Planten ontlenen hun groene kleur aan ontelbare ‘nanoloepjes’, reactoren op moleculair niveau die in staat zijn zoveel licht te bundelen dat die geconcentreerd op één enkel watermolecuul deze uit elkaar doet spatten in waterstof en zuurstof. Planten dumpen de zuurstof direct in het milieu en leggen de waterstof vast in organische stof. Dat levert biomassa op.
De mens wil momenteel ingrijpen in dit proces. Een Volkskrantartikel van 9 maart 2019 bezigt hierbij termen als ‘superfotosynthese’ en ‘opgevoerd graan’; daarbij geen woord over of dat gesleutel ook tot onvermoede gevolgen kan leiden. Een interessant Engelstalig boek over plantenfysiologie is Teaming with Nutrients geschreven door Jeff Lowenfels. Zie ook planten, en verder landbouw en netto-primaire productie.
